ben sizin istanbulunuzu bilmem... ankara kızılırmak sinemasıdır bu işin simgesi anadoluda... orada başladı benim sinema sevdam esasen...
olgunlardan çık hafif sola kıvrıl köşede bekler seni.. yeride iyidir aslında ama niyeyse salonda ancak bir kaç kişi daha olur onlarla izlersin filmi...hatta bir gün hatırlıyorum filmi üç kişi izlemeye başladık sonunu bir ben gördüm...
sonra sonra öğrendim ki bir de adına festival dedikleri şeyler oluyormuş.. tek başına sinema bir yolsa festival niagara şelalesiymiş...
uçan süpürge miydi ilk göz ağrım yoksa gezici film festivali mi hatırlamıyorum..ayrı bir heyecan, hınca hınc salonlar, değişik abiler ablalar... benim sinemaya uygun adımda geldiğimi düşünürseniz bütün abiler ablalar değişik :)
zaman da kısıtlı olduğundan festivalden bir film izleyebilsem bile mutluyum.. biletleri çooook uzun süre sakladım o kadar kıymetli...
sonra sonra öğrendim ki bu festivaller sadece ankarada olmuyormuş.. istanbulmuş bunun ana vatanı... if'miş, istanbul film festivaliymiş, film ekimiymiş...
nasıl serçe sahibi doğana özenirse öyle özeniyorum, gazeteden takip ediyorum kendilerini...ama öğrenciyiz, ben ki bir de sakıncalısından; tel örgüleri zor görüyorum değil ki istanbul...
mezun olur almaz soluğu aldım istanbulda ama yine kıyısından köşesinden bir film iki film öyle..bir türlü şelalelin altına kafamı sokamıyorum...
sonra sonra farkettim ki istanbulda yaşamak isteme sebeplerim arasına girdi festivaller... sabahtan girip akşam salondan çıkmak istiyordum...o dünyada kaybolmak, gerçek neydi kurgu neydi karıştırmak istiyordum...
ve evet o oldu... geldim istanbula yerleştim...sabrettim azmettim ekimi getirttim...
işte ben bunca yoldan sonra bu ay film ektim hayat biçtim....
şimdi de diyorum ki;
nice hayatlar biçtiğin ekin tarlasıdır
siyahın siyahlığını beyazın varlığını sorgulatır
aynanın kenarından beliren tavuz kuşudur
sudan çıkmışlığın rahatlığıdır
cam gibi gözleridir memik oğlanın
artık hiçbir şey eskisi gibi değildir
sinema...
iyi seyirler...
olgunlardan çık hafif sola kıvrıl köşede bekler seni.. yeride iyidir aslında ama niyeyse salonda ancak bir kaç kişi daha olur onlarla izlersin filmi...hatta bir gün hatırlıyorum filmi üç kişi izlemeye başladık sonunu bir ben gördüm...
sonra sonra öğrendim ki bir de adına festival dedikleri şeyler oluyormuş.. tek başına sinema bir yolsa festival niagara şelalesiymiş...
uçan süpürge miydi ilk göz ağrım yoksa gezici film festivali mi hatırlamıyorum..ayrı bir heyecan, hınca hınc salonlar, değişik abiler ablalar... benim sinemaya uygun adımda geldiğimi düşünürseniz bütün abiler ablalar değişik :)
zaman da kısıtlı olduğundan festivalden bir film izleyebilsem bile mutluyum.. biletleri çooook uzun süre sakladım o kadar kıymetli...
sonra sonra öğrendim ki bu festivaller sadece ankarada olmuyormuş.. istanbulmuş bunun ana vatanı... if'miş, istanbul film festivaliymiş, film ekimiymiş...
nasıl serçe sahibi doğana özenirse öyle özeniyorum, gazeteden takip ediyorum kendilerini...ama öğrenciyiz, ben ki bir de sakıncalısından; tel örgüleri zor görüyorum değil ki istanbul...
mezun olur almaz soluğu aldım istanbulda ama yine kıyısından köşesinden bir film iki film öyle..bir türlü şelalelin altına kafamı sokamıyorum...
sonra sonra farkettim ki istanbulda yaşamak isteme sebeplerim arasına girdi festivaller... sabahtan girip akşam salondan çıkmak istiyordum...o dünyada kaybolmak, gerçek neydi kurgu neydi karıştırmak istiyordum...
ve evet o oldu... geldim istanbula yerleştim...sabrettim azmettim ekimi getirttim...
işte ben bunca yoldan sonra bu ay film ektim hayat biçtim....
şimdi de diyorum ki;
nice hayatlar biçtiğin ekin tarlasıdır
siyahın siyahlığını beyazın varlığını sorgulatır
aynanın kenarından beliren tavuz kuşudur
sudan çıkmışlığın rahatlığıdır
cam gibi gözleridir memik oğlanın
artık hiçbir şey eskisi gibi değildir
sinema...
iyi seyirler...
