geçen hafta cok guzel şeyleri yazmaya fırsat bulamazken bu hafta onları yazmaya elim varmıyor...onlar gelecek güzel haftalara kaldı...hala inandığım güzel haftalara...
aslında yaşananlar bu haftaki yazının da seyrini değiştirdi..
iki büyük nimetim var biri anam biri yarim diyecektik...şimdi aklımızda anasız kalan cocuklar...
oğlu askerdeki analar artık uyuyabiliyorlar diyecektik.. şimdi karşımızda çaresiz haykıran bir ana fotografı...
sıkıca sarılacaktık onlara.. aramıza bombalar girdi...
barış diyecektik, her dediğimiz savaşa meze olur oldu....
daha güzel bir dünyayı analar kurar diyecektik, aklımız daha da karıştı...
sahi anadan öte hangi gerçeğe inanacaktık ki biz?
her şeye rağmen güneşli pazartesiler....
*Gök mavi deniz mavi kıyısında dur
Kayıyor yıldız annem içinden dilek tut
Koşar sana kısa pantolunlu bir çocuk
Gözünde gözümde gözlerinde bin umut
Yeşildir artık yüreğinde kara bulut
Bugün anneler günü annem beni unut
nevzat celik
