lise yılları bitti başladı gurbet...(gerçi lise de kendi içinde
gurbetti ama neyse)...uzakta bir sevgiliydi izmir...namussuz güzeldi
de..vazgeçemiyordun..önce ankara, peşine beş altı şehir daha...özlemin adı oldu
memleket...
yola çıkarsın içinde bir
huzur...yolculuk boşlukta geçer...kulağımda en güzel ezgiler..en sevdiğim
kitapları yola saklardım..o zamanlar uyumazdım, sürekli ışığı açık gıcık
yolculardandım...okudum hep, bir o kadar da yazdım...
otobüs atatürk heykeline geldi
mi bilirsin ki aşağısı deniz, aşağı körfez...yüzde anlamsız bir gülümseme,
fonda sezen aksu ne kavgam bitti ne sevdam...az ilerisi anam,kardeşim,babam...
ne yaptığının zamanı nasıl
geçirdiğinin önemi yoktur izmirde, kordonu,karşıyakası,denizi yeter insana...renkler
bi canlanıverir, insanlar güler olurlar...
her defasında bir daha
dönmeyeceğimi geçirirsin içinden...üç günlük dünya...sonra hala sırrını
çözemediğim bir güç alır koparır seni... zorunluluk ne demekse? gitmek
zorundasındır..
"Yolun yurdun
olmuşsa, kalmak gurbettir... Git..."...herhalde bundan...
giderken bile gülümseten bir şehir...çünkü bilirsin ki
döneceksin..bilirsin ki son burası...gülerek dönersin...içinde bir huzur, bir
boşluk hissi....
izmirdeydim bu haftasonu...
güneşli pazartesiler...
0 kişi yakalandı:
Yorum Gönder