güneşli pazartesiye-4...sevgili mi? o işte...

malum önümüz sevgililer günü, şöyle dedim kendimce sevgiyi, sevgiliyi anlatayım...

99 yılı lisenin sonları..en sevdiğim mevsim yaz...aliağada aşık oldum...daha ne oldugunu anlamadan, sen elmayı seviyorsun da bakalım elma ne diyor bu duruma diyemeden kamp süresi bitti ve evlere döndük...

nasıl bir hayatımız varsa demek ki o sıralar eve gitmemizle başka bir tatil için evden çıkmamız bir oldu... 

her sey dahil diye bi şey girmiş hayatımıza, ailece otele gidiyoruz ama ben hiç mi hiç istemiyorum... yüreğim yerine sığmıyor.. benim cep telefonum vardı sanırım ama onda yok...(asiydik o sıralar cep telefonu da neymiş :)).. merak ediyorum, görmek istiyorum imkan yok, sesini duymak istiyorum o da yok..

kötü bir wolkmen, kulagımda cızırtılı bir kulaklık, fonda gayret et güzelim..."Şimdi öyle uzak ki geldiğim yollar,Yanlış bir öyküdeyim beni yeniden yaz"... yoldayız...

otele varıyoruz; havuz, deniz, kum, dondurma, sonsuz yemek içmek.. gözümde değil..bir dünya içimde.. anlatmalıyım ona...sesini duymalıyım..

akşam yemeğinden sonra odaya attım kendimi, çaresiz kitap okuyorum, oruc aruoba ile yeni tanışmışım, "hani"'elimde...öyle kaptırmışım ki kendimi bir süre sonra sesli okumaya başladığımı farkettim... bitirdiğimde sadece otel odasındaki telefonu çevirdiğimi ve ona kitabı okumaya başladığımı hatırlıyorum...

"Hani çiçekler vardır-sanırsın,hep tomurcuk kalacaklar(öylesine uzun sürmüştür ki gelişmeleri,serpilmeleri,olgunlaşmaları);oysa,gün gelir,inanamadığın bir hızla,pırıl pırıl açıverirler ya-işte,öyle:birdenbire geliverir yaşamının anlamı." diye başladım...

hem okuyorum,hem oynuyorum..sahnedeyim...

"Kendi olarak, sana gelen-

sana gereksinimi olmadan, seni isteyen-

sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen-

kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan- -

O, işte..." diye devam ediyorum...

bir iki paragraf okuyup bitirmeyi düşünürken bir saat geçtikten sonra kitabın tamamını okudugumu farkettim, arada telefonun ucunda kaldı mı bilmiyorum..( çoğu arkadaşıma göre hayır,bence evet :)) 

bana ne söylediğini nasıl kapattığımızı da hatırlamıyorum..lakin hatırladığım yanağımda hissettiğim nefes..

siz de telefonda konustugunuzda nefesini yanağınızda hissediyor musunuz, konuşmadan da anlaşabiliyor musunuz...o, işte..

sizsiz de olabilecekken sizin ile olmayı seçen sevgililerin haftası olsun...

güneşli pazartesiler....